trois

هلن نمی توانست چشمهایش را باور کند یا دستهایش را که روی پوست صاف جانور بازی می کرد. روبرویش آبشار عظیم دیواری از آب را پودر می کرد، به هوا می پاشید و پایین می ریخت. اما شروع این داستان اینجا نیست .جایی در متروی نیویورک است، از تبلیغی که  واگنها را پوشانده بود: یک سایت جدید برای پیدا کردن پارتنر دلخواه.«من دیوانه ات می کنم. کاری می کنم که همیشه از من در تعجب باشی. من یک معما هستم، پیچیده در پازل و پیچیده در بیکن» یا «من دارم همبرگر می خورم و خرده نونهاش میشه به تو برسه» خلاصه من آنم که با همه عالم و آدم فرق دارم و بدا به حال تو که یار من نیستی! هلن آهی کشید. به این فکر کرد که در این شهر لعنتی جستن یک یار دلخواه یک آدم واقعا همراه چقدر سخت است.خدا می داند آدم چطور باید خودش را از بین انبوه مردم این شهر جدا کند و حتی برای خودش به موجود یگاه نه ای تبدیل کند. بعد مثل عادت همیشه اش بلند بلند فکر کرد که بعله من هم آن دختری هستم که حیوان دست آموزش یک زرافه است. از خیال کردن خودش با زرافه دست آموز کیف کرد و زیرلبی خندید. اینجا بود که فهمید مرد جوان صندلی روبرویی هم در کمال مسرت و شادمانی دارد به او می خندد. سرخ شد، سفید شد و بعد تصمیم گرفت به سبک نیویورکی ها سر حرف را باز کند تا از خجالت بیرون بیاید، تا توضیح بدهد

حالا نزدیک به یک سال از آن روز می گذرد. زرافه همیشه بین او و مرد جوان، در رابطه نوپایشان حضور داشته است. شبها یکیشان را به دلیل تشنگی مفرط و ناتوانی در رسیده به چشمه آب به طرف یخچال فرستاده. به دلیل نداشتن چکمه برای پاهای بی نهایت بلندش آنها را به فروشگاه های خیابان سی و چهارم برده و با دو سه جفت کفش تازه برای هلن برگردانده... زرافه وقتی دوست هلن است مدام به گشتن در پارکها برای یافتن محل مناسب برای جیش کردن احتیاج دارد و وقتی طرف مرد جوان را می گیرد با ناز و ادا هلن را وادار می کند تا برای صبحانه املت درست کند. حالا نزدیک یک سال بعد هلن روبروی آبشاری در کنیا ایستاده است و زرافه این بار جدا و واقعا سرش را پایین آورده تا هلن نوازشش کند. راستش نمی دانم هلن محو تماشای آبشار بود یا مرد جوانی که زرافه ای را که در متروی نیویورک به دنیا آمده بود در جهان واقع جسته و به هلن تقدیم کرده بود. اما می دانم هلن رازهایی برای گفتن به زرافه داشت که هیچ کس دیگری نمی توانست شریکشان بشود. به خصوص من و شما